Yer üzündə bir evim var
Pəncərəsi günəşə
Nəğmə deyib, quşlar qonar
Pəncərəmə həmişə
بر روی زمین خانه ای دارم؛ پنجره اش رو به خورشید
ترانه می سرایم، پرندگان می نشینند؛ بر پنجره ام همیشه
Yer üzündə bir evim var
Min zəhmətlə qurmuşam
Ordan iki körpə qartal
Böyüdüb uçurmuşam
بر روی زمین خانه ای دارم؛ با هزار زحمت برپایش داشته ام
در آن جا دو عقاب نوزاد؛ پرورده و پرانده ام
Yer üzündə bir evim var
Ocağı daim yanar
Onun sönməz şöləsindən
Ürəyim işıqlanar
بر روی زمین خانه ای دارم؛ اجاقش همیشه پر آتش
از شعله ی نامیرای آن؛ دلم پر نور می شود
Yer üzündə bir evim var
Xatirələr məskənim
İlqarında düz olana
Açıqdır qapım mənim
بر روی زمین خانه ای دارم؛ خاطره ها هستند مسکن من
برای آن کس که عهدش درست است؛ باز است همیشه در ِخانه ی من
Yer üzündə bir evim var
Orda neçə illərdir
Taleyi bir, arzusu bir
İki şair ömr edir
بر روی زمین خانه ای دارم؛ در آن سال هاست
دو شاعر زندگی می کنند؛ هم طالع و هم آرزو
Yer üzündə bir evim var
Orda qəmim, sevincim
Ordan gedər əlçatmayan
İllərə ömür köçüm
بر روی زمین خانه ای دارم؛ در آن جاست غم و شادی ام
از همان جا کوچ عمرم به سوی کوتاهی سال ها می رود
Yer üzündə bir evim var
Sanki xəyala dalmış
O, mənimçün ən müqəddəs
İsti aşiyan olmuş
بر روی زمین خانه ای دارم؛ گویی که در خیال گم شده است
آن جا برای من آشیانی مقدس و گرم شده است