ما را که برد خانه: مولانا

من بی خود و تو بی خود ما را که برد خانه

من چند تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی بینم

هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی

جان را چه خوشی باشد بی صحبت جانانه

.... 

Gitti Ah Gitti( رفت آه رفت): فاتح

 Gitti Ah Gitti 

رفت آه رفت: 

Gitti ah gecelere hüzünleri serperek 

Yaralı bir kuş gibi Kanarcasına gitti 

رفت آه؛ در حالی که اندوه را به شب ها می پاشید 

مانند پرنده ای زخمی با خونریزی رفت 

Yalvaran gözlerime elemi pay ederek 

Bir kabahatmış gibi kaçarcasına gitti 

در حالی که درد را به چشمان ملتمسم سهم می داد 

مانند این که گناهی باشد به گریختن رفت

....

بانوی من: فاتح

:Kadınım Benim 

بانوی من: 

Eylül yağmurlarıyla ıslak tren rayları 

Seni alıp götürdü; Seni alıp götürdü 

ریل های خیس از باران های ایلول( ابتدای پاییز) 

تو را برداشتند و بردند؛ تو را برداشتند و بردند 

Yalnızlık üşümekmiş yalnızım üşüyorum 

Uçurummuş sensizlik tut beni düşüyorum 

تنهایی سرما بوده است؛ تنهایم و سردم است 

پرتگاهی بوده است بی تو بودن؛ بگیر مرا که در حال افتادنم 

Düşten bile güzeldir erimek kollarında 

Uyumak sabahlarda teninin kokusuyla 

از رویا هم زیباتر است در میان بازوانت مذاب شدن 

خوابیدن در سحرگاهان با رایحه ی تنت

....