سلام. برای اولین نوشته می خوام ترانه ای از احمدکایا(Ahmet.Kaya) براتون بنویسم.
برای عزیزانی که درباره ی احمدکایا نمی دونن باید بگم که این مرد 43 سال مهمون ماها بود (2000-1957) و بعد در 16 نوامبر 2000در پاریس پر زد و رفت.روحش شاد!
Birazda sen ağla:
Akşamlar böyle gider,hep böyle dertli biter
Evli evine gider,kuşlar yuvaya döner.
Birde sen gitme,birde sen gitme
Birde sen gitme içimden yaralıyam ben.
Giden bu yolculardan,en çok ben şanssızım
Ne kadar çok yaşadıysam,okadar çok yalnızım.
Birazda sen ağla,birazda sen ağla
Ölürken bile hasretim sana,bir tek sen anla.
کمی هم تو گریه کن:
غروب هاچنین می گذرند.
همیشه چنین پردرد به پایان می رسند.
آنکه خانه دارد(متاهل است) به خانه اش می رود.
پرنده هاهم به لانه میروند.
توهم نرو، توهم نرو
توهم نرو، که از درونم زخمدارم من!
درمیان این مسافران که می روند
بیشترازهرکسی من بدشانس هستم.
هرچه بیشترزندگی می کنم
همان قدرتنهاترمی شوم
(دوستان جدیدی پیدانمی شوند وهرکس که ازدوستانم می رود
من تنهاترمی شوم).
کمی هم توگریه کن،کمی هم توگریه کن
گاهی که می میرم درحسرت توهستم،این راتنهاتوبدان!