:Dokunma Yanarsın
دست نزن که می سوزی:
Çocukluğum çıraklıkta geçti;Kir pas içinde
Gençliğim korsan yürüyüşlerde eylemlerde
Hapise erken düştüm;Çokta erken tanıştım
Küçük oltalardan bıktım usandım
Şimdi yoksul bıcaksız ovalarda adımlarımı saymadan geriye dönüp bakmadan usanmadan bıkmadan deli taylar gibi koşmak istiyorum
Ve görüyorsunki aşkı beceremiyorum
Beni kendi halime bırak yavrucum
.Ben yolumu nasıl olsa bulurum
کودکی ام به شاگردی گذشت؛ در میان چرک و زنگار.
جوانی ام در راه پیمایی های دزدکی؛ در فعالیت ها.
خیلی زود به زندان افتادم؛ خیلی زود هم (با این کارها) آشنا شدم.
از چنگال های ماهیگیری کوچک به تنگ آمدم؛ خسته شدم.
اکنون در دشت های بی چیز و بی انتها، بی آن که قدم هایم را بشمارم؛
بی آن که به عقب نگاه کنم؛ بی آن که به تنگ بیایم و خسته شوم؛
همچون کره اسب های دیوانه دویدن می خواهم.
و می بینی که عشق را از عهده برنمی آیم.
مرا به حال خویش واگذار عزیزکم.
من راهم را هرطور باشد می یابم....
درفرو بند:
در فرو بند که با من دیگر
رغبتی نیست به دیدار کسی
فکر کاین خانه چه وقت آبادان
بود بازیچه ی دست هوسی.
....
ادامه مطلب ...:Ağlama Diyarbakır
گریه نکن دیاربکر:
(دیاربکر یکی از سرزمین های کردنشین فلات آناتولی است که در مبارزات حزب دموکرات کردستان علیه دولت مرکزی ترکیه نقش بسزایی در طول تاریخ داشته است و معنی لغوی آن سرزمین مس است.)
Diyarbakır ortasında vurulmuş uzanırım
Ben bu kurşun sesini nerde olsa tanırım
در میان دیاربکر در حالی که هدف قرار گرفته ام نقش زمین می شوم
من سفیر این گلوله را هر جا که باشد می شناسم
Bu dağlarda gençliğim cayır cayır yanarken
Hay vurur gözyaşıma ben gecede kalırım
در حالی که جوانی ام در میان این کوه ها شعله ور می شود و می سوزد
به اشک هایم هی می زند و من در شب می مانم.
Üzülme sen üzülme başını öne eğme
Gün olur kavuşuruz derd etme Diyarbakır
رنجیده نشو تو، رنجیده نشو؛ سرت را پایین نگیر
روزی می رسد که بهم می رسیم؛ اندوهگین نشو دیاربکر
Ağlama sen ağlama kanlı bezler bağlama
.Bu yangın söner bir gün ağlama Diyarbakır
گریه نکن تو، گریه نکن؛ باندهای خونین (به زخمت) نبند
این آتش سوزی روزی تمام می شود؛ گریه نکن دیاربکر.
Diyarbakır yolunda toz olmuş dağılırım
Bu hırçın depremlerle sarsılırım kanarım
در راه دیاربکر غباری می شوم و می پراکنم
با این زلزله های کج خلق تکانده می شوم و خونین
Arkadaşların yüzü ağır ağır solarken
Gün doğar yaylalara kahrından utanırım
در حالی که سیمای دوستان سخت و گران پژمرده می شود
خورشید به ییلاق ها می زاید و از پریشانیت شرمنده می شوم
Ey fırtınalı bayır ey mazlum Diyarbakır
Dağlarında kızıl ateş anlında kızıl bakır
ای دامنه ی توفانی، ای دیاربکر ستمدیده
در کوه هایت آتش سرخ؛ بر پیشانیت مس سرخ
Çiğdemler solar gibi anneler yanar gibi
.Dizlerine döküldüm ağlama Diyarbakır
مانند پژمردن گل های زعفران؛ مانند سوختن مادران
خود را به پاهایت انداختم(از روی ارادت)؛ گریه نکن دیاربکر.
Ahmet.Kaya